Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

«Στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων»

΄΄Νίκος Μπελογιάννης΄΄


1η Μαρτίου του 1952, μία το μεσημέρι. Το διαρκές στρατοδικείο Αθηνών μετά από συνεδρίαση τρεισήμισι ωρών, ανακοινώνει την απόφαση. Οκτώ από τους κατηγορούμενους καταδικάζονται σε θάνατο. Οι υπόλοιποι 21 σε βαριές ποινές φυλάκισης. Οι κατηγορούμενοι που μέχρι τότε βρίσκονται στις φυλακές Καλλιθέας, μαθαίνουν τα νέα από την γραμματεία του στρατοδικείου.
 
Ξημέρωμα Κυριακής, 30 Μάρτη, 1952. Οι κρατούμενοι πέφτουν για ύπνο. Κοιμούνται με τα ρούχα συνήθως, αφού από στιγμή σε στιγμή αναμένουν το θάνατο. Όμως απόψε είναι Σάββατο και γνωρίζουν καλά ότι Κυριακή δεν γίνονται εκτελέσεις. Νόμος απαράβατος, ακόμα και για τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής.  Κατά τις 2:30 ξημέρωμα Κυριακής, το κρατητήριο φωτίζεται. Ο Μπελογιάννης πετιέται όρθιος. Ένας φύλακας του ανοίγει την πόρτα, ο Μπελογιάννης τον ρωτά: 

"Πάμε για καθαρό αέρα;"
"Ναι Νίκο, πάτε για εκτέλεση.."


Οι δήμιοι του Μπελογιάννη αποφάσισαν να τους εκτελέσουν Κυριακή, την ημέρα του Θεού που κανένας σε ολόκληρο τον κόσμο δεν επιτρέπεται να πεθάνει στο απόσπασμα. Ο λόγος ήταν ότι οι αρχές φοβόντουσαν τις κινητοποιήσεις. Πρώτος βγαίνει ο Μπελογιάννης, μετά ο Μπάτσης. Του Λαζαρίδη του είπαν: "Εσύ κάτσε". Από τους 8 καταδικασμένους σε θάνατο πήραν μόνο τους Νίκο Μπελογιάννη, Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο και τον Δημήτρη Μπάτση. Τον Λαζαρίδη τον άφησαν λόγω ηλικίας και την Έλλη Παππά, παρά το ότι είχε ζητήσει να μην εξαιρεθεί και να πεθάνει με τον Μπελογιάννη, την άφησαν λόγω της προχωρημένης της εγκυμοσύνης.

Στις 3:48, η κλούβα με την φάλαγγα αυτοκινήτων που μεταφέρει τους μελλοθάνατους, φθάνει στο Γουδί πίσω από το Σωτηρία. Στις 4 όλοι βρίσκονται στις θέσεις τους. Εικοσιτέσσερις κάννες σημαδεύουν τέσσερα κορμιά που μέσα τους χωρά όλη η δύναμη και η αξιοπρέπεια ενός λαού.
Στις 4:12, δίνεται η χαριστική βολή... 

Ο Γιάννης Ρίτσος, εξόριστος τότε στον Αϊ – Στράτη, γράφει τον Άνθρωπο με το γαρύφαλλο:
«Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.
Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει (…)».


Τέσσερις μόλις μέρες μετά την εκτέλεσή του Μπελογιάννη και ενώ η Ευρώπη παλλόταν απ' τις διαμαρτυρίες για την εκτέλεσή του, πραγματοποιήθηκαν τα πρώτα μεταπολεμικά καλλιστεία στην Πλατεία Συντάγματος. Με το αίμα των εκτελεσθέντων νωπό ακόμα, οι πολιτικοί και οι κοσμικοί της εποχής, φόρεσαν τα σμόκιν και τις τουαλέτες τους και έσπευσαν στην πασαρέλα του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετάνια. Μεταξύ των παρευρισκομένων, και ο νεαρός (τότε) βουλευτής Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, χειροκροτητής της διαγωνιζομένης εξαδέλφης του, Νταίζης Μαυράκη, που κέρδισε πανηγυρικά τον τίτλο, με το ψευδώνυμο Ακρωτήρι. Εκείνη τη βραδιά γνώρισε την Αθηναία Μαρίκα Γιαννούκου.


Παρουσιαστές του διαγωνισμού ήταν η Μέλινα Μερκούρη και ο Μίμης Φωτόπουλος. Παρόντες επίσης, ο Παπάγος, ο Σοφοκλής Βενιζέλος και άλλοι πολιτικοί. Το τραγούδι για την περίσταση έγραψε ο Μίμης Τραϊφόρος. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής ήταν η Μαρίκα Κοτοπούλη. Εκείνη την εποχή οι αφορμές για κοσμικές βραδιές ήταν ελάχιστες και τα καλλιστεία ήταν ένας καινούριος και άφθαρτος θεσμός, που είχαν όλα τα δυτικά κράτη, στα οποία θέλαμε να μοιάσουμε. Άλλωστε τι να έκαναν οι άνθρωποι; Να τα έβαφαν μαύρα, επειδή πριν τέσσερις μέρες είχε εκτελεστεί, σχεδόν συνωμοτικά, μετά από στημένη δίκη και χωρίς αδιάσειστα στοιχεία, ο Νίκος Μπελογιάννης, μαζί με τους συντρόφους του;


«...ο λαός υπόφερνε (...). Είχε γονατίσει από τους φόρους, κι η τοκογλυφία ερχότανε ύστερα να του δώσει τη χαριστική βολή. Αφήνω κατά μέρος κάθε δική μου περιγραφή και παίρνω ένα κομμάτι από την Ιστορία του Καρολίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο: "Την εποχή εκείνη η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού" (...). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές - τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους - εκτελούσαν το ίδιο "εθνοφελές" έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μία από τις καλύτερες θέσεις».

(Από το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννη, «Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα»,εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»)

Πηγές πληροφοριών:
https://left.gr
http://www.mixanitouxronou.gr/

54 σχόλια:

  1. Αγαπητή μου κ. Κανελλάκη
    Ανατρίχιασα διαβάζοντας το κείμενο σχετικα με την εκτέλεση του Μπελογιάννη, και την ημερομηνία μιά καλοθύμητη μέρα 1 Μαρτίου το 1952 ήταν όπως κι εφέτος δίσεκτος χρόνος, (για μένα ηταν η πρώτη μέρα ελευθερίας μου, άνοιξαν την πόρτα της φυλακής στις 29 Φεβρουαρίου 1952,) εδώ στα ξένα.
    Υπάρχει μέχρι σήμερα ένα περιοδικό το ΚΑΛΗΜΕΡΑ εκδιδεται στην Πράγα Τσεχίας από την κ. Τασούλα Ζησσάκη παιδί κι αυτή των προσφύγων Ελλήνων του εμφυλίου, εκδίδεται και με την βοήθεια υπουργείου του κράτους αυτού.
    Συνήθως καταγίνεται με το παιδομαζωμα, με τους Έλληνες πρόσφυγες τις ιστορίες τους, σε όλη την Ανατολικη Ευρώπη, έχω διαβάσει πολλά, ότι αν θυμάμαι καλά στην Ουγγαρία είχαν ακόμη και χωριό στο όνομα Μπελογιάννη. Το τελευταίο τεύχος είναι πρωτοχρονιά 2016, αλλά όπως και τα προηγούμενα χρόνια ασχολείται εκτός από τις Ελληνικές κοινότητες στα κράτη αυτά με ιστορίες ελληνων του Εμφυλίου αυτών που είχαν περάσει τα σύνορα σαν πρόσφυγες μα πάρα πολλές χιλιάδες.

    Εμείς οι Έλληνες ως ράτσα είμεθα ένας αδελφοκτώνος λαός, τρέχουμε όλοι να σωθούμε όχι από τους ξένους αλλά από τους αδελφούς μας, οι οποίοι πιστεύουν σε ξενοκινητα συμφέροντα από τον καιρό που γεννήθηκα μέχρι σήμερα...
    Τι να πω!

    Ελπίζω να μην καταχράστηκα τον χώρο σου
    ευχαριστώ
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως υπάρχει το χωριό αυτό στην Ουγγαρία, που ιδρύθηκε απ' τους πολιτικούς πρόσφυγες που κατέφυγαν εκεί μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα. Έδωσαν το όνομα αυτό για να τιμήσουν τη μνήμη του.
      Καλοδεχούμενες πάντα τέτοιες "καταχρήσεις" Γαβρίλη μου! Κυρίως από ανθρώπους που καταθέτουν τις μαρτυρίες και τις γνώσεις τους για την εποχή εκείνη.
      Σ' ευχαριστώ ειλικρινά!

      Διαγραφή
  2. Πόσο άδικα στέκεται αυτός ο λαός μπρος τα παιδιά του;;;
    Αλλά την ίδια στιγμή πόσο μπόι κ πόση σοφία κρύβουν αυτά τα παιδιά στις ψυχές τους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι που η ιστορία είναι ελαφρώς "πειραγμένη" Έλεν μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου!

      Διαγραφή
  3. Όσες φορές κι αν ξαναδιαβάσω την ιστορία του Μπελογιάννη, πάντα θα σοκάρομαι, θα θυμώνω, θα ντρέπομαι. Απ΄όλα τα άγρια ζώα το χειρότερο κτήνος ο άνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. για όλη αυτην την ιστορία εχουν γραφτεί πολλά και το σημαντικότερο για εμενα ειναι το βιβλίο της Ελλης Παππά!Το μεγαλείο του Μπελογιάννη είναι αναμφισβήτητο και έκανες πολύ καλά που μας θυμισες αυτη την ιστορία ,αλλά και το τι έγινε αμέσως μετά!Ξεχνάμε ή αγνοούμε οι νεότεροι και αυτά τα γεγονότα πρέπει να θυμόμαστε !
    Καλημέρα Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν πέσει στα χέρια σου, διάβασε την Εντολή της Διδούς Σωτηρίου. Έχει όλο το χρονικό και δημοσιογραφικό υλικό της εποχής.
      Την καλησπέρα μου Νάσια!

      Διαγραφή
    2. το εχω διαβασει κι αυτο αλλά πάρα πολυ παλια!Τωρα που μοθ το θυμισες θα το ξαναπαρω απο τη βιβλιοθηκη....παλια το ειχα δικο μου ,δεν ξερω τι το εκανα.Δανειζω και δεν μου τα επιστρεφουν.

      Διαγραφή
  5. Κάθε εποχή βγάζει διαφορετικά "σουλούπια". Ανάλογα μ' αυτά και τα όνειρα και το μπόι.
    Κρίμα που όσο περνάει ο καιρός ψηλώνει τ' ανάστημα και γίνεται τσουρούτικο το παράστημα, και τα όνειρα έχουν πια εκπτωτικά ταμπελάκια στις, ήδη ευτελείς, τιμές τους.

    [Οι "σύντροφοι"... Να το κοιτάξουν...]

    Καλημέρα, Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άνθρωποι σαν τον Μπελογιάννη, δεν χωράνε σε καλούπια και ταμπέλες Νατάσσα μου.
      Καλό μήνα εύχομαι!

      Διαγραφή
  6. Και να φανταστείς πως οι εκτελεστές
    κι οι κάθε είδους δοσίλογοι πήραν
    τα ηνία αυτού του κράτους
    Κι οι υπόλοιποι "έντιμοι" διοργάνωναν
    φιέστες!!!
    Καρικατούρες......

    Σε φιλώ πολύ Μαρία μου και καλή Άνοιξη ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και η παράσταση συνεχίζεται και σήμερα Ελένη μου.
      Με τους απογόνους των δωσίλογων & τους... συνεργάτες τους, να μας κουνούν το δάχτυλο!
      Καλή μας Άνοιξη κυριολεκτικά όμως!

      Διαγραφή
  7. Ανατρίχιασα με το κείμενο σου, με τις αλήθειες που έγραψες για εκείνη την "ψεύτικη" εποχή και πολύ περισσότερο με την αναγωγή σε κάθε εποχή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.Είναι άραγε το σκαρί μας, σα λαός, τέτοιο, όλο υποκρισία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι και η ρηχή μνήμη μας που δεν βοηθάει την παθογένειά μας. Έχουμε μάθει να λατρεύουμε λάθος ήρωες.
      Καλό μήνα και σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου!

      Διαγραφή
  8. Μπράβο γι΄αυτή σου τη δημοσίευση, πρέπει να γνωρίζουμε, να μην ξεχνάμε...
    Φιλιά πολλά, καλό μήνα να έχεις, καλή Άνοιξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είδες πώς το βλέμμα του λαού στρέφεται από τα σοβαρά στα μη ουσιώδη; Έτσι και επί χούντας, άρτον και θεάματα για να μη βλέπουμε τα εγκλήματα. Ο Μπελογιάννης δεν πέθανε ποτέ! Ο λαός μας όμως, όλοι εμείς που παρακολουθούμε τα κλαμπατσίμπαλα και δεν δίνουμε σημασία στα σοβαρά γιατί μας χαλάνε τη διάθεση, γι αυτό πεθαίνουμε κάθε μέρα.
    Να σαι καλά Μαρία μου που βοηθάς οι θύμησες να μείνουν ζωντανές
    Καλό μήνα
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι αντίστοιχο δεν γίνεται και σήμερα;
      Σ' ευχαριστώ πολύ Άννα μου! Καλό μήνα εύχομαι ολόψυχα!!!

      Διαγραφή
  10. Τέτοιες μεγάλες μορφές Ελλήνων, Μαρία μου, λείπουν από τους μικρούς σύγχρονους καιρούς μας.
    Το "έζησα" μακριά στην ξενιτιά μου, στην ταινία "Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο". Και... με γοήτευσε!
    Μου ξανάφερες μνήμες και εικόνες και πολύ σ' ευχαριστώ!

    Καλό μήνα και μια όμορφη άνοιξη εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι που μίκρυναν και οι καιροί κι εμείς μαζί τους.
      Πολύ σ' ευχαριστώ Στράτο!

      Διαγραφή
  11. Εύστοχη η δίπλευρη ανάρτησή σου, Μαρία. Η μελέτη αυτής τής μαύρης περιόδου δίνει την ευκαιρία να κατανοήσει ο καθένας το ήθος των νικητών τού εμφυλίου. Το κράτος τού φόβου, της αστυνομοκρατίας, τής καταστολής και των δεκάρικων πατριωτικών λεονταρισμών.
    Από την άλλη, την τραγωδία των αγνών αριστερών («οι δικοί μας άγιοι» γράφει ο Ρίτσος), που κατέληγαν στις φυλακές και στις εκτελέσεις υπό την καθοδήγηση μιας άθλιας κλειστής ηγεσίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κακό είναι ότι μένουμε στην κατανόηση Άρη μου.
      Η ιστορία είναι για να μας διδάσκει και να μας ενεργοποιεί.
      Δυστυχώς όμως παραμένουμε δέσμιοι των μονίμως άθλιων ηγεσιών.
      Την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  12. "Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο" με είχε σημαδέψει.
    Από τις λίγες ταινίες που θυμάμαι έντονα από τα μικράτα μου!
    Μας είχε πάει η μαμά ... 10 ετών ήμουν. Δεν καταλάβαινα πολλά.
    Την αδικία όμως την ένιωσα!
    Αργότερα θα μάθαινα....
    Το παράπονό μου; Στο σχολείο γιατί δεν μας διδάσκουν αυτό το κομμάτι της ιστορίας μας;

    φιλί♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι προσωπική μας ευθύνη να μάθουμε ιστορία. Στο σχολείο παπαγαλίζουμε σελίδες για να δώσουμε εξετάσεις. Μόνο αυτό.
      Καλό μήνα Αριστέα μου!

      Διαγραφή
  13. Ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ δεν ήταν ένα απλό πολιτικό πρόσωπο που πολλοί προσπαθούν να το "τραβήξουν" πάνω από κομματικές εντάξεις. Και το κάνουν εξαίροντας το μεγαλείο του ηρωισμού αλλά βάζουν στη μπάντα τις πολιτικές απόψεις του Νίκου και την ιδεολογία του.
    Κρίμα που η σύγχρονη Ελλάδα της "δημοκρατίας" και των "Εθναρχών", δεν έχει μήτε ένα σοκάκι με το όνομά του, και φυσικά η ιστορία των "νικητών" εξακολουθεί να αγνοεί την ύπαρξή του.
    Αντιθέτως είμαστε γεμάτοι από ονόματα ανθρώπων που όχι απλά έβλαψαν το λαό μας αλλά έχουν χυδαιολογήσει επάνω στο κουφάρι του.
    Από την άλλη, γιατί πρόσεξα κάποια σχόλια παραπάνω φίλων, ας αφήσουμε στην μπάντα χαρακτηρισμούς περί "άθλιας ηγεσίας" και άλλα τέτοια και να ξέρουμε ότι στην Ελληνική ιστορία μονάχα αυτή η ηγεσία ήταν εκείνη που αποφάσιζε να πάει μέχρι το τέλος τον αγώνα, εκείνη τον διοργάνωσε, εκείνη ανέλαβε την πολιτική ευθύνη έναντι της ιστορίας και του λαού. Οι άλλες ηγεσίες ξάπλωσαν στη λογική του "στρίβειν δια του αρραβώνος" για νάρχονται σήμερα να μας μιλάνε για "λάθη" από την νιρβάνα του καναπέ τους.
    Καλό μήνα Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στ' αλήθεια δεν υπάρχει δρόμος με το όνομά του; Το έχω αναρωτηθεί κι εγώ. Ντροπή μας αν συμβαίνει.
      Το σχόλιο σου καίριο και εύστοχο.
      Καλό μας μήνα Γιάννη!

      Διαγραφή
    2. Υπαρχει... στη Νικαια!!! Αν δεν κανω λαθος ξεκιναει καπου καθετα στην Πετρου Ραλλη και καταληγει καπου στην Κοκκινια η στα Καμινια.

      Διαγραφή
    3. ... πάλι καλά. Το ελάχιστο να θεωρείται σπουδαίο!...

      Διαγραφή
  14. Καλο μηνα και καλη ανοιξη! Αυτη η αναρτηση πιο πολυ με εκανε να δω τις ομοιοτητες με σημερα... πολλες ρε γαμωτο.. δεν μαθαινουμε απο τα λαθη μας ενθεν κακειθεν... πιστευω επειδη τα δαιμονοποιουμε τα αποποιουμαστε προτιμουμε να κανουμε σαν να μην εγιναν ποτε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλο μηνα και καλη ανοιξη! Αυτη η αναρτηση πιο πολυ με εκανε να δω τις ομοιοτητες με σημερα... πολλες ρε γαμωτο.. δεν μαθαινουμε απο τα λαθη μας ενθεν κακειθεν... πιστευω επειδη τα δαιμονοποιουμε τα αποποιουμαστε προτιμουμε να κανουμε σαν να μην εγιναν ποτε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα Χριστίνα μου!
      Ότι κι αν κάνουμε, εκεί θα είναι να μας στοιχειώνουν...
      Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  16. Για εκείνες τις εποχές μια εκτέλεση ”κομμουνιστών προδοτών της πατρίδος” ήταν κάτι αμελητέο μετά από εμφύλιους, εξορίες, λοιπές εκτελέσεις με κάθε τρόπο κι έναν ουρανό γεμάτο φόβο και θάνατο να σκεπάζει αυτή την πατρίδα.
    Έπρεπε να δολοφονηθούν μερικοί ακόμα για να πάρουν τα εύσημα οι δολοφόνοι από τις ξένες δυνάμεις. Δεν πάτησαν οι απλοί φαντάροι την σκανδάλη εκείνο το πρωινό Κυριακής που Κυριακή ούτε οι Γερμανοί δεν εκτελούσαν, ήταν ο Πλαστήρας, η Κυβέρνησή του και τα τσιράκια τους, ο άβουλος Παύλος και τα ξένα συμφέροντα που λυμαίνονται την χώρα από την πρώτη μέρα της απελευθέρωσης από τους Τούρκους.
    Πόσοι έμαθαν για τους ήρωες της πατρίδας μας, πότε διδάχτηκε το Ελληνόπουλο για την αντίσταση στον κατακτητή και βλέπω πως ακόμα και σήμερα υπάρχουν υποτίθεται μορφωμένοι που προσπαθούν να αμαυρώσουν την μνήμη εκείνων που αντιστάθηκαν, που γέμισαν τα ξερονήσια, που βρίσκονται σε ανώνυμους τάφους.
    Ξεχάστηκαν οι ήρωες κι αν φύγει και η δική μας η γενιά Κανελλάκη μου κανείς δεν θα θυμάται, δεν θα γνωρίζει και ήρωες δεν φυτρώνουν πια σ αυτή την γη. Μόνο προσκυνημένοι που σαλαγάνε πίσω τους εκατομμύρια πρόβατα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κυρίως για η τελευταία σου πρόταση, πονάει πολύ.
      Φιλιά Λεβίνα μου!

      Διαγραφή
  17. Στάθηκα στο απόσπασμα της "εφημερίδας" (για να τυλίγεις γαύρο): "Ο Ν. Μπελογιάννης υπέστη ψυχικήν κατάρρευσιν..." (Πήγα να γελάσω αλλά σε τσαντίλα μου βγήκε!)
    Κάνω συνειρμούς με τη σημερινή κατάντια της δημοσιοβλακείας όπου κάτι ζαβά σε Βραδινή, ΝΕΑ και ΒΗΜΑ γράφουν ότι να'ναι. Καμία σχέση δεν έχει βέβαια ο αγώνας του Μπελογιάννη με τους σημερινούς κυβερνητικούς που βάλλονται από παρόμοιες χυδαιότητες, είναι όμως χαρακτηριστικό για να αντιληφθεί ο καθένας τη χειραγώγηση που προσπαθείται από τα παράκεντρα.
    Ο "Άνθρωπος με το γαρύφαλλο" υπήρξε σύμβολο αγώνα, ιδανικών, ηρωϊσμού και αυταπάρνησης.
    Απέδειξε με την ίδια του τη ζωή ότι για τις ιδέες σου αξίζει και να πεθαίνεις!
    Δυστυχώς στην Γελλάδα του σήμερα σχεδόν κανένας κάτω των 40 δεν έχει ιδέα ποιος ήταν ο Ν. Μπελογιάννης. Κατά τα λοιπά, σχεδόν κάθε χρόνο, βγαίνει στο χαζοκούτι το λείψανο Παττακός για να αραδιάζει τις μ@λ@κίες του "δια τον κίνδυνον υπό των κομμουνιστών".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο μήπως να σταματήσεις την έκθεσή σου στο κουτί?
      Αν συμβαίνει αυτό (που δεν σε αμφισβητώ), ξεπερνάει τα όρια της "λειψανολαγνείας".
      Κι έχεις δίκιο στους συνειρμούς σου. Αυτό επιδίωξα και σ' ευχαριστώ που το εντόπισες :-)

      Διαγραφή
  18. Είναι απίστευτο Μαρία μου πόσα έχω ακόμα να μάθω για τη χώρα μας, η ανάρτηση σου, φροντιστήριο για μένα... σιγά σιγά αναπληρώνω ότι δεν διδάχτηκα τα χρόνια που ζούσα στη Γαλλία.
    Θ' αναζητήσω την "Εντολή" της Διδούς Σωτηρίου που προτείνεις.
    Σ' ευχαριστώ για μια ακόμα φορά!
    ΑΦιλιά και καλό συνετό μήνα θα μας ευχηθώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως και να τα μάθεις πιο σωστά τώρα, παρά αν ζούσες στην Ελλάδα.
      Τιμή μου και μεγάλη μου χαρά τα λόγια σου Στεφανία μου!

      Διαγραφή
  19. Καλό μήνα Μαρία μου! Στο σχολείο σίγουρα δεν έμαθα τίποτα για τον Μπελογιάννη.. Και καλύτερα...
    Αρτος και θεάματα να βρίσκεται ο λαός, ο σοφός αυτός λαός (έτσι δεν λένε;;;) σε αποχαύνωση.. Δεν σου φαίνεται ότι ξεχνάμε πολύ εύκολα και γρήγορα σαν λαός;; Δεν ξέρω αν είναι μηχανισμός επιβίωσης πάντως η ιστορία κύκλους κάνει.. Δεν παραδειγματιζόμαστε, αλοίμονο..
    Φιλιά και καλό σ/κ εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μηχανισμό μνήμης πρέπει να αποκτήσουμε Μαριλένα μου. Τόσο βαριά ιστορία, με τόσο ρηχή μνήμη, δεν συμβαδίζουν.
      Φιλιά γλυκά και καλή εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  20. Ιστορίες που δεν τις ξερει πολύ κόσμος Καννελάκι μου χαμενες στην λύθη τις εχουν αφήσει...ισως δεν θελουν να ερχονται στην επιφανεια γιατι οι περισσοτεροι εχουν βαλει το δαχτυλακι τους σε τετοιες βρωμικες υποθεσεις... δεν ξερω .. ψυχη μου μα βλεπω απο τα ιδια και παλι με αλλα μεσα αυτήν την φορα.. τι να πεις πολύ βρωμιά εκει πανω στο ναο της Δημοκρατιας..βρε παιδι μου... !!!μου αρεσει που ξεστραβωνομαι καθε φορα εδώ αλλα να σου πω την αληθεια και λυπαμαι για τον λαο αυτόν που δεν ξερει να συμφιλιώνεται μεταξυ του.. τι κρίμα.... θα μεγαλοργούσαμε.. αν το θελαμε...!!δεν ξερω τι αλλο να πω...!! Καλο μήνα να έχουμε Κανελλακι μου σου αφηνω φιλάκι...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γυρισα για τα παρακείμενα σου...και για το μεράκι.. ακόμη και στα παροπλισμένα..!!!!

      Διαγραφή
    2. Τα είπες όλα με τον τρόπο σου Ρούλα μου. Δεν χρειάζονται άλλα λόγια...
      Σ' ευχαριστώ πολύ Ρουλάκι μου!
      Η φωτογραφία απ' το έμπειρο μάτι του Θάνου, που δίνει αξία ακόμα και στα... παροπλισμένα μας!

      Διαγραφή
  21. Εξαιρετικό κείμενο, όπως πάντα, Μαρία. Έτσι για να μαθαίνουμε και να θυμόμαστε, σε μια εποχή που ο φόβος μας έχει στερήσει την υχή και την ανθρωπιά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Ερμίνα μου!
      Κυρίως για να θυμόμαστε...

      Διαγραφή
  22. Μαρία καλησπέρα ,
    Διάβασα την ανάρτησή σου πριν από ημέρες και παρακολούθησα με ενδιαφέρον και τα σχόλια που ακολούθησαν.
    Οι κυνηγημένοι της τότε εποχής είχαν εναποθέσει πολλές ελπίδες στον Πλαστήρα. Πίστευαν ότι θα σταματούσε την αιματοχυσία. Όμως ήταν και αδύναμος πολιτικά αλλά και ποτέ δεν έδειξε με κάποια του ενέργεια ότι το επεχείρησε.
    Την δίκη του Μπελογιάννη την παρακολούθησαν όλοι τότε με τεράστιο ενδιαφέρον. Η εκτέλεση του ήταν ένα ισχυρό σοκ για τους αριστερούς φυλακισμένους και εξόριστους. Εκτός από οργή υπήρξε και μία τεράστια απογοήτευση ελπίδων που είχαν ότι μπορούσε κάτι να αλλάξει...

    Ο λαός δυστυχώς πάντα ήταν προδομένος. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Τάσο. Είναι πια και ιστορικά καταγεγραμμένο πως η κυβέρνηση Πλαστήρα, ήταν αυτή που εκτέλεσε τον Μπελογιάννη. Παρέα με το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο. Και μπορεί όπως λες να έφερε απογοήτευση και οργή στους αριστερούς. Αυτό που επεδίωκαν με λύσσα όμως οι εκτελεστές του, μια δήλωση μετάνοιας, δεν το κατάφεραν ποτέ. Κι αυτό είναι που σηματοδοτεί την ιστορία και τον κατατάσσει στα ιστορικά σύμβολα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου και τα σχόλια σου!

      Διαγραφή
  23. Σε λάτρεψα γι' αυτή την ανάρτηση, Μαρία. Με συγκίνησες, ένιωσα να μιλώ με τους δικούς μου ανθρώπους, που δεν είναι πια στη ζωή, χωρίς να χρειάζεται να δώσω εξηγήσεις...
    Κάποιοι δεν αγωνίστηκαν απλά, έδωσαν κυριολεκτικά τη ζωή τους, κι ακόμα κι αν κάποιοι τους θυμόμαστε, δεν έχουν βρει τη θέση που τους και μας αξίζει στην ιστορία.
    Και πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, γιατί, κοίτα να δεις, που δεν τόσο παλιά, τελικά...!
    Αποχωρώ συγκινημένη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ συγκινημένη. Για όλα όσα γράφεις και για τα υπόλοιπα που εννοείς...
      Την καλησπέρα μου Αλεξάνδρα μου.
      Και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  24. Κι αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι πως αυτά τα καθάρμα έχουν το θράσος να λένε πως είναι άνθρωποι του Θεού. Μια ζωή σκατάνθρωποι ίσαμε τώρα! πφφ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμ, απ' τους ανθρώπους του Θεού να φυλαγόμαστε. Παρόντες σ'όλα τα εγκλήματα που κατά καιρούς γίνονται.
      Αναποδιασμένες καληνύχτες!

      Διαγραφή
  25. Δεν γνώριζα για τη φιέστα που είχε στηθεί μετά 4μέρες
    να καλύψουν τα αίσχη τους.
    Το κακό είναι ότι μετά απο 65χρόνια συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τα ίδια ξένα κεφάλαια
    αυτή τη χώρα και να την καταστρέφουν.

    Τα φιλιά μου !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι όπως φαίνεται έπεται συνέχεια. Αυτό το τζάκι δεν θα σβήσει ποτέ (;)
      Τα φιλιά και την αγάπη μου Ζουζού μου!

      Διαγραφή
  26. Πώς κατάφερα να χάσω τόσο πολύτιμη ανάρτηση?
    Μπράβο Μαρία, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.